丧亲章第二十二

子曰zǐ yuē：“孝子之丧亲也xiào zǐ zhī sāng qīn yě，哭不依kū bù yǐ[55]，礼亡无容lǐ wú róng，言不文yán bù wén，服美不安fú měi bù ān，闻乐不乐wén yuè bú lè，食旨不甘shí zhǐ bù gān，此哀戚之情也cǐ āi qī zhī qíng yě。三日而食sān rì ér shí，教民亡无以死伤生也jiào mín wú yǐ sǐ shāng shēng yě。毁不灭性huǐ bú miè xìng，此圣人之正政也cǐ shèng rén zhī zhèng yě。丧不过三年sāng bú guò sān nián，示民有终也shì mín yǒu zhōng yě。为之棺椁wèi zhī guān guǒ、衣衾以举之yī qīn yǐ jǔ zhī；陈其簠簋而哀戚之chén qí fǔ guǐ ér āi qī zhī；哭泣擗踊kū qì pǐ yǒng，哀以送之āi yǐ sòng zhī；卜其宅兆bǔ qí zhái zhào，而安措之ér ān cuò zhī；为之宗庙wèi zhī zōng miào，以鬼享之yǐ guǐ xiǎng zhī；春秋祭祀chūn qiū jì sì，以时思之yǐ shí sī zhī。生事爱敬shēng shì ài jìng，死事哀戚sǐ shì āi qī，生民之本尽矣shēng mín zhī běn jìn yǐ，死生之谊义备矣sǐ shēng zhī yì bèi yǐ，孝子之事终矣xiào zǐ zhī shì zhōng yǐ。”